توضیحات:

تحقیق کامل درباره فوتبال دارای 42 صفحه در قالب Word .

بخشی از متن :

فوتبال

بازي فوتبال ابتدا در اوايل قرن سيزدهم هجري شمسي/اواسط قرن نوزدهم ميلادي در انگلستان اجرا شد. البته مداركي در دست است كه نشان مي‌دهد بازيي شبيه به بازي فوتبال در قرون پيشتر متداول بوده است. اين بازي رفته رفته در اواخر قرن نوزدهم در مدارس انگلستان طرفداران بسياري پيدا كرد. اولين بار در سال 1225 هجري شمسي/1846 ميلادي دانشگاه كمبريج در انگلستان مجموعه‌اي از مقررات بازي فوتبال را منتشر كرد. اين مقررات به تدريج توسط ملت‌هاي ديگر نيز پذيرفته شد.

در سال 1283/1904 گام‌هاي نخستين در جهت تاسيس فدراسيون بين‌المللي فوتبال توسط ربوت گرين فرانسوي و هريشمن هلندي برداشته شد. محل تاسيس فدراسيون در ابتدا شهر پاريس بود. اكنون محل دبيرخانه فدراسيون بين‌المللي در كشور سوئيس و در شهر زوريخ است. فدراسيون بين‌المللي فوتبال بر مسابقه‌هاي بين‌المللي و قاره‌اي جهاني نظارت دارد و از سال 1930 ميلادي به بعد هر چهار سال يكبار مسابقه‌هاي جام جهاني فوتبال را برگزار مي‌كند.

مجمع فوتبال ايران در سال 1299 شمسي داير شد و به اين ترتيب فوتبال در ايران شكل و موقعيتي رسمي پيدا كرد. فدراسيون فوتبال ايران در سال 1325 شمسي تاسيس شد و مدتي بعد از آن به عضويت فدراسيون بين‌المللي فوتبال درآمد.

بازي فوتبال

فوتبال بوسيله دو گروه يا دو تيم كه هر گروه تعداد يازده نفر مي‌باشد، در داخل زميني به ابعاد 110×75 متر بازي مي‌شود. هدف از اين بازي، اين است كه توپ به داخل دروازه حريف زده شود. در اين بازي فقط دروازه‌بان مجاز به استفاده از دست‌هاي خود براي گرفتن توپ است. بقيه بازيكنان از پاها، تنه و يا سر براي زدن ضربه به توپ استفاده مي‌كنند. در فوتبال هفده قانون وجود دارد.

بازي فوتبال توسط يك داور و دو خط نگهدار اداره مي‌شود. خط‌نگهداران با استفاده از يك پرچم كوچك، داور را در امر آفسايد، توپ‌هاي اوت و ساير خطاها كمك مي‌كنند. وقتي در جريان بازي توپ به خارج از زمين زده شود، يكي از بازيكنان گروه مقابل با پرتاب توپ به داخل زمان، مجدداً بازي را به جريان مي‌اندازند. توپ وقتي گل محسوب مي‌شود كه تمامي آن از صفحه فضايي و فرضي بين تيرهاي عمودي و افقي دروازه گذشته باشد. بازي در دو وقت قانون 45 دقيقه انجام مي‌شود و در فاصله بين دو نيمه، مدت 10 دقيقه به بازيكنان فرصت استراحت داده مي‌شود. هر تيمي كه در پايان وقت بازي گل بيشتري به حريف زده باشد، برنده مسابقه خواهد بود.

در فوتبال دو نوع ضربه آزاد وجود دارد: يكي ضربه‌هاي آزاد مستقيم و ديگري ضربه‌هاي آزاد غيرمستقيم. در ضربه‌هاي آزاد مستقيم مي‌توان توپ را مستقيماً وارد دروازه حريف كرد و به امتياز دست يافت، ولي ضربه‌هاي غيرمستقيم به شرطي گل محسوب مي‌شود كه توپ بعد از ضربه با بازيكن ديگري تماس پيدا كند و به طور غيرمستقيم وارد دروازه شود. ضربه دوم ممكن است توسط بازيكن خودي و يا از تيم مقابل باشد. خطاهايي كه منجر به زدن ضربه مستقيم مي‌شوند، اگر در محوطه جريمه به وقوع بپيوندند، در اين صورت داور اعلان ضربه پنالتي مي‌كند. در اين حالت توپ را روي نقطه پنالتي قرار مي‌دهند و يكي از بازيكنان تيم حريف، در حالي كه تنها دروازه‌بان از دروازه دفاع مي‌كند، به طرف دروازه شليك مي‌كند. خطاهاي نه گانه كه باعث زدن ضربه‌هاي مسقتيم در فوتبال مي‌شوند، از اين قرارند:

1. لگد زدن، يا اقدام به لگد زدن؛
2. پريدن بر روي حريف يا بازيكن مقابل؛
3. تنه زدن به حريف از عقب؛
4. پشت پا زدن به حريف؛
5. زدن حريف با استفاده از دست‌ها و ي اقدام به اين امر؛
6. گرفتن و نگهداشتن حريف با دست و يا هر قسمت ديگر از بدن؛
7. تنه زدن سخت و خطرناك به حريف؛
8. هل دادن حريف با استفاده از دست‌ها؛
9. لمس كردن توپ با دست (اين حركت بوسيله دروازه‌بان در محوطه جريمه آزاد است).

در بازي فوتبال قانون پيچيده و بحث‌انگيزي به نام آفسايد وجود دارد. براي بازيكنان جوان و تازه‌كار دانستن چهار مطلب قضيه آفسايد را حل مي‌كند. به عبارت ديگر مي‌توان گفت يك بازيكن در آفسايد نيست، اگر:

1. در نيمه زمين خودش باشد؛
2. حداقل دو بازيكن از تيم حريف بين او و دروازه حريف باشند؛
3. آخرين تماس با توپ توسط يكي از بازيكنان تيم مقابل انجام شده باشد؛
4. توپ مستقيماً از پرتاب اوت و يا ضربه كرنر به او رسيده باشد.

اثر ورزش فوتبال را بر دستگاه عصبي، تنفسي، قلب و اندام‌هاي تحتاني و استقامت عمومي بدن مشخص كنيد.

فوتبال ورزش گروهي است. با توجه به اينكه اين ورزش در مدت طولاني انجام مي‌شود، باعث توسعخ استقامت عمومي بدن مي‌شود و كارايي دستگاه تنفسي و قلب و عروق را بهبود مي‌بخشد و قدرت عضلاني در اندام تحتاني را نيز افزايش مي‌دهد.

مهارت‌هاي اساسي

شوت زدن، مهار كردن توپ، پاس دادن، ضربه زدن، دريبل كردن و با سر ضربه به توپ زدن (هد)، از مهارت‌هاي اساسي در بازي فوتبال است.

ضربه زدن به توپ:

براي ضربه زدن به توپ همواره سه نكته را رعايت كنيد: 1) با گام‌هاي معمولي به طرف توپ برويد. 2) پايي را كه با آن ضربه نمي‌زنيد (پاي محور)، در كنار توپ و در محل مناسبي قرار دهيد. 3) پايي را كه به توپ ضربه مي‌زنيد، تاب دهيد و دقت كنيد كه با روي پا به توپ ضربه بزنيد. ضربه زدن با روي پا و يا داخل پا چندان آساني نيست. پس از ضربه زدن با ادامه حركت پا، توپ را تعقيب كنيد. سعي كنيد كه ضربه زدن با پا را در ابتدا با هر دو پا انجام دهيد و ياد بگيريد.

مهار كردن توپ:

مهار كردن توپ، قبل از پاس دادم، شوت زدن و دريبل كردن بايد انجام شود. بازيكن مي‌تواند با تمام قسمت‌هاي بدن خود، بجز دست‌ها، توپ را مهار كند. به طور كلي براي مهار كردن توپ با هر يك از اندام‌هاي بدن، آن اندام نبايد سفت و محكم و با توپ برخورد كند. در لحظه برخورد اندام موردنظر را ابتدا كمي به عقب مي‌كشيم تا از برخورد سخت با توپ جلوگيري شود

دريبل كردن:

دريبل كردن، ‌يعني در حالي كه توپ و بازيكن با هم حركت مي‌كنند، توپ از اختيار بازيكن خارج نشود. در اجراي مهارت دريبل، بازيكن در حالي كه با ضربه‌هاي خيلي آهسته و نرم در روي زمين توپ را به جلو و اطراف خود هدايت مي‌كند، سعي دارد كه توپ از او دور نشود و كاملاً در اختيار او باشد تا فرصت پاس دادن و يا ضربه زدن به طرف دروازه حريف را به دست آورد.

پاس دادن:

بازيكنان پس از اينكه حركت كردن با توپ و مهار كردن آن را ياد گرفتند، به راحتي مي‌توانند حركت پاس دادن را اجرا كنند. پاس دادن در فوتبال بخش اعظم بازي را شامل مي‌شود، زيرا فوتبال يك بازي گروهي است كه در آن بازيكنان از طريق پاس دادن توپ به يكديگر با هك در ارتباطند. پاس دادن بين دو بازيكن رابطه برقرار مي‌كند و موفقيت در اجراي اين مهارت در گرو حركت مناسب توسط هر دو بازيكن است. هنر پاس دهنده در اين است كه اين عمل را به طور ساده، با سرعت و با دقت اجرا كند و نقش دريافت كننده اين است كه در جاي خالي و مناسب قرار گيرد و سرعت و جهت حركت خود را با توپي كه برايش مي‌فرستد، تنظيم كند. پاس دادن مانند ضربه زدن با اندام‌هاي مختلف و به صورت گوناگون اجرا مي‌شود. پاي با بغل پا، پاس با روي پا، پاس با سر، پاس كوتاه، پاس بلند، پاس هواي و پاس زميني چند نمونه از پاس‌هاي مختلف در فوتبال هستند. به طور كلي، نشانه‌گيري و سرعت و دقت عمل در اجراي مهارت پاس دادن بسيار اهميت دارد.

شوت كردن:

در بازي فوتبال، وقتي كه بازيكن به دروازه شوت مي‌كند، هدفش كسب امتياز است. در اين صورت بايد تا آنجا كه ممكن است، توپ را دورتر از دسترس دروازه‌بان بفرستد، چون فرصت براي شوت زدن به دروازه‌ چندان راحت به دست نمي‌آيد، بازيكن باهوش در مواقع حساس از فرصتي كه برايش پيش مي‌آيد، به سرعت استفاده مي‌كند و مي‌كوشد تا با پا و يا ساير اندام‌هاي خود نظير سر و سينه توپ را وارد دروازه حريف كند. بازيكنان بايد تمرين شوت زدن به دروازه با از فواصل مختلف انجام دهند. علاوه بر تمرين شوت از فواصل مختلف، لازم است اينگونه تمرينات با دريافت توپ از جهت‌ها گوناگون و سرعت مختلف انجام شود. بازيكني كه با هر دو پا شوت مي‌زند، به مراتب بر بازيكني كه فقط با پا قادر به شوت زدن است، رجحان دارد.

زدن تو با سر‌ (هد):

شوت زدن با پا براي بازيكنان علاقه‌مند به زودي امري طبيعي و عادي مي‌شود، به طوري كه مي‌توانند انواه ضربه‌ها را با پا به توپ وارد كنند، ولي زدن توپ با سر در ابتدا كمي سخت و گاهي ناراحت‌كننده است. بازيكنان از اين نگرانند كه مبادا اين عمل صدمه‌اي به سر آنها وارد كند، حال آنكه بعدها متوجه مي‌شوند كه اگر عمل زدن توپ با سر به درستي انجام شود، جاي هيچگونه نگراني نيست. براي يادگيري اين مهارت، ابتدا بايد توپ را در جلو صورت نگهداشت و سپس با پيشاني به آن ضربه وارد كرد. ضربه‌هاي اوب بهتر است نرم و به آهستگي زده شود و رفته رفته شدت آن را زيادتر كرد. بايد توجه كرد كه ضربه‌هاي سر عملاً با پيشاني زده مي‌شود. بعد از اينكه تمرين فوق را چندين بار عمل كرديد، توپ را در جلو سر به هوا پرتاب كنيد و سعي كنيد آن را با سر بزنيد. در مراحل بعدي تمرين را با پرش به بالا و باز كردن دست‌ها به جلو و بالا اجرا كنيد. در اين حالت كمر را به عقب خم كنيد، ضربه با استفاده از بدن و سر به توپ وارد مي‌شود.