توضیحات :

دانلود تحقیق در مورد زراعت برنج دراستان گيلان 88صفحه در قالب Word قابل ویرایش.

بخشی از متن:

مقدمه
برنج از بهترين غلات غذايي اصلي مردم ايران و اكثر مردم آسيا بعد از گندم است و در رديف محصولاتي است كه از اهميت خاصي برخوردار است. كشت آن در 5 قاره و دربيش از 40 كشور جهان در نيمكره شمالي از خط استوا تا مجارستان و نيم كره جنوبي از استوا تا استراليا معمول مي باشد . در سطحي معادل 1/148 ميليون هكتار با توليدي برابر 3/491 ميليون تن بالغ مي گردد كه بازدهي آن درهكتار بطور متوسط 3/3 تن مي باشد . (1) ( ره آورد كيل ، مهندس علي رضا فائق ) ( دكتر محمد علي فائق 1374 )
با توجه به وسعت كشت ايرام كه حدود 165000000 هكتار مي باشد ، 16 ميليون هكتار آن را زمين هاي زراعي تشكيل مي دهد كه از اين مقدار 9/10 آن يعني حدود 11 ميليون هكتار زير كشت قرار دارند و بقيه به صورت آيش هستند . با توجه به اينكه برنج در بين كليه محصولات زراعي بالاترين ارزش ناخالصي را داراست و همچنين درآمد بيشتري نسبت به ساير محصولات دارد لذا كشاورزان به زراعت اين محصول رو مي آورند و در مناطقي مانند استان گيلان و مازندران كه شرايط اقليمي و اكولوژيكي مناسب براي كشت برنج مي باشد رواج بيشتري يافته است .
بر اساس آمار ارائه شده در سالهاي 1341 تا 1369 در هر ثانيه 300 متر مربع از سطح جنگلي و حدود 400 متر مربع از سطح مراتع كاسته و تخريب مي گرديد كه اين موضوع تا حدودي متاثر از تبديل اراضي به كشت برنج مي باشد . اين درصد تخريب اراضي به صورت جدولي در زير نشان داده شده است .
رديف موضوع سال 1341
(مليون هكتار ) سال 1369
(ميليون هكتار) كاهش
( ميليون هكتار ) افزايش
( ميليون هكتار ) درصد تخريب
(در سال 1341)
1 سطح كل جنگلهاي كشور 18 12 6 - 33%
2 سطح كل مراتع كشور 90 50 40 - 4/44%
3 سطح كل جنگلهاي شمال كشور 6/3 91/1 69/1 - 9/46%
4 سطح كل كويرها و اراضي بياباني 12 15 - 3 25%

اين عوامل باعث شد تا سطح زير كشت برنج افزايش يافته و از 380 هزار هكتار در سال 1350 به 620 هزار هكتار در سال 1370 و همچنين ميزان توليد برنج شلتوك از 1045 هزار تن در سال 1350 به 2500 هزار تن در سال 1370 برسد . مشاهده مي شود كه اين روند توليد افزايش چشمگيري داشته است . (2)

تاريخچه برنج در جهان
در حال حاضر حدود 90% برنج دنيا در چين ، هندوستان ، ژاپن ، كره ، جنوب شرقي آسيا و جزاير اقيانوس آرام كشت مي شود ؛ در خارج از آسيا كشورهاي برزيل و ايالات متحده با توليد 5/0 درصد از برنج مصرفي جهان بيشترين مقدار توليد را دارند . (2)
كشت برنج در جهان سابقه بسيار طولاني دارد و بدرستي نمي توان قدمت آن را مشخص كرد . انستيتو بين المللي تحقيقات برنج I.R.R.I در فيليپين مبداء كشت برنج را ابر قاره قديم بنام گندوانا (Gondwana ) دانسته كه پس از شكسته شدن و تجزيه شدن به قاره هاي آفريقا ، قطب جنوب ، استراليا ، مالاگاسي ، آمريكاي جنوبي و جنوب شرقي آسيا موجب توزيع مشخص جغرافيايي گونه هاي برنج ORYZA گرديد .
طبق بررسي هاي بعمل آمده مشخص شده مبدإ پيدايش اولين برنج قاره آسيا و كشور هندوستان بوده بطوري كه در بيشتر نسخه هاي قديمي هند ، برنج مظهر بركت و لطف خدايان آمده است حدود 5000 سال قبل از ميلاد برنج به شرق چين ، شمال هند بصورت ديم كشت مي شده است كه به تدريج ارقام آبي آن بوجود آمده و از هندوستان به ساير نواحي مستعد آسيا مانند ژاپن برده شد . اولين طبقه كشت برنج در آفريقا ، نيجريه مركزي و توسط اعراب به مصر و مراكش و سپس به اسپانيا برده شده و از طريق كشور اخير به ساير كشورهاي اروپا منتقل گرديده و در قرن 15 در شمال ايتاليا كشت مي شد .
قديمي ترين گونه Indica به 7000 سال بيش برمي گردد كه در شرق چين و شمال هند پيدا شده است . در حفاريهاي باستان شناسي در تايلند قدمت آن به 4000 سال پيش از ميلاد مسيح مي رسد . توزيع اين گونه در خاور ميانه حدود 1000 سال پيش از ميلاد مسيح آغاز شده و انواع برنج‌ آفريقايي هرگز نتوانسته اهميت اقتصادي برنج آسيائي را پبدا نمايد . (1)

واژه برنج
نام عمومي : Rice
نام علمي : Oryza Sativa
نام برنج از زبان هندي گرفته شده است كه به آن اريسي (Arisi )
مي گويند . در زبان انگليسي Rice گفته مي شود كه همان نام عمومي برنج است و در زبان فرانسه Riz ، ايتاليا Rizo ، روسي Ris‌ و در زبان آلماني به برنج Ries مي گويند .
در استان گيلان به برنج ( بج ) (Bej ) به خوشه آن ( روزه ) (VORZE ) و به شلتوك آن جو مي گويند . كلمه شلتوك از كلمه هندي چلتو (Chalte ) گرفته شده است . در زبان انگليسي به شلتوك ( دانه برنج همراه با پوست آن ) Rice Paddy گفته مي شود . (2)
در استان گيلان همچنين به مزرعه برنج ( بيجار ) گفته ؛ به نشاء برنج (تم) (Tome) و به خزانه برنج ( تمبيجار ) (Tomebijar ) گفته مي شود و به مقدار شلتوكي كه براي تهيه خزانه سال بعد در نظر گرفته مي شود . ( تخم جو ) (Tochmejoo) گفته مي شود . در استان گيلان ساقه برنج كه (اشكل ) (Ashkel ) نام دارد سوزانده مي شود و در سطح خزانه بعنوان يك ماده تقويت كننده خاك ريخته مي شود . از پوست دانه برنج كه در مناطق شمال كشور آن را ( سپوس ) (Sopos ) مي نامند براي تقويت مزارع باغات و خوراك دام و طيور استفاده مي شود . (1)

مناطق مهم توليد برنج در ايران
بيشترين توليد برنج در ايران در استان گيلان و مازندران است . بغير از اين دو استان در استانهاي خوزستان ، فارس ، اصفهان ، خراسان ، زنجان ، سيستان و بلوچستان ، كردستان ، كرمانشاه ، آذربايجان شرقي و غربي نيز كشت برنج متداول است .مهمترين مناطق توليد كننده برنج در استان گيلان عبارتند از : آستارا ، طالش ، بندر انزلي ، فومن ، زيبا كنار ، رضوان شهر ، خمام ، لشت ، نشاء ، هشتپر ، لومان ، كوچصفهان ، صومعه سرا ، آستانه اشرفيه ، رودبار ، رودسر ، رشت ، سياهكل ، لاهيجان و لنگرود شرايط اقليمي مناسب براي شاليزار .
برنج گياهي است ويژه كه در مناطق گرم و باتلاقي و كلاً گياهي است نيمه گرمسيري . اين گياه در طول دوره رشد به آب فراوان نياز دارد كه به حدود 30000 متر مكعب در هكتار است . بنابراين بايد در مناطقي كه بارندگي در آن به اندازه كافي وجود داشته باشد كشت شود . در مناطقي كه بارندگي آنها حدود 1000 ميلي متر باشد كشت برنج امكان پذير بوده و محصول خوبي بدست مي آيد . چنانچه بارندگي از اين مقدار كمتر باشد رشد برنج دچار اختلال خواهد شد . وجود سرما نيز باعث توقف رشد برنج خواهد شد و توليد محصول را پايين مي آورد . متوسط دماي مورد نياز برنج حدود 33 درجه سانتي گراد است كه اين رقم در مورد ارقام زودرس كمتر و در مورد اقلام ديررس بيشتر است و ممكن است به 40 درجه سانتي گراد و يا حتي بيشتر نيز برسد . ميانگين دماي محيط كشت برنج بايد بين 22 تا 30 درجه سانتي گراد باشد . هرگاه دماي محيط از 13 درجه سانتي گراد پايين تر آيد برنج با سرما روبرو مي شود . همچنين هر گاه دماي محيط از 40 درجه سانتي گراد بيشتر شود باعث اختلال در رشد ريشه خواهد شد و گياه را از بين مي برد .

ارقام اصلاح شده برنج
در ايران فعاليتهاي پژوهشي بر روي برنج عملاً از سال 1336 در بنگاه كشاورزي لاهيجان و سپس در ايستگاههاي تحقيقاتي برنج رشت در سال 1338 و آمل در سال 1342 آغاز شد و بعد از آن به 14 استان ديگر گسترش يافت و در ارقام خارجي از سال 1336 در اين بنگاه شروع گرديد و در اين مدت برنج هاي زير در لاهيجان وارد شد : دو رقم برنج آمريكائي كه داراي ميزان توليد محصول 4 تا 5/5 تن در هكتار بود .
در ايستگاه تحقيقاتي برنج رشت و ساري (1339 – 1338 ) ارقام خارجي زير وارد شد : 7 رقم برنج ايتاليايي ، 2 رقم برنج هندي ، 5 رقم برنج آمريكائي ، 18 رقم برنج محلي .
در ادامه فعاليتهاي اصلاحي پس از بررسي هاي زياد در ايستگاه تحقيقات برنج رشت دورگيري واريته هاي داخلي و خارجي برنج هاي زير بعنوان برنج هاي اصلاح شده توليد و معرفي مي گردد :
1- گيل 1 : در ادامه فعاليتهاي كراس بريدينگ ( مطالعات به نژادي از طريق تلاقي ) در ايستگاه برنج رشت از تركيب ارقام موسي ، طارم و آنستيكو بدست آمد . اين رقم در سال 1358 انتخاب و معرفي شده است .
2- گيل 2 : در مركز بررسي هاي برنج رشت از تركيب ارقام سالاري و
IR – 498 بدست آمده است .
3- گيل 3 : اين رقم نيز در سال 1358 در ايستگاه برنج رشت بوسيله كراس بريدينگ از تركيب ارقام سالاري و IR – 489 بدست آمده است .
4- گيل 4 : در مركز بررسي هاي رشت ارقام IR – 28 بدست آمده است . اين رقم داراي عملكرد بيشتري نسبت به گيل 1 ، گيل 2 و گيل است . ارقام گيل 1،2،3 و 4 داراي ارتفاع بوته 100 تا 130 سانتي متر بود و ميانگين دوره رشد آنها 130 روز مي باشد ، عملكرد آنها 4 تا 5 تن در هكتار است .
5- هزار : در مركز بررسي برنج رشت از تركيب ارقام دم سياه ايراني و برنج فيليپيني تهيه شده است .
ساير ارقامي كه در مناطق مختلف استان گيلان كشت مي گردند ، عبارتند از: 1) بينام : اين رقم داراي دانه هاي متوسط بوده و ميزان عملكرد آن 4250 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
2) 218 : داراي دانه هايي با طول متوسط و عملكرد آن 4500 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
3) سپيدرود : داراي دانه هاي بلند و مقدار محصول آن 10000 كيلوگرم در هكتار مي باشد . اين رقم در سال 1356 از طريق كراس بريدينگ در ايستگاه برنج رشت معرفي گرديد .
4) 221 : اين رقم داراي دانه هايي با طول متوسط بوده و مقدار محصول آن 8200 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
خزر : در سال 1361 در ايستگاه تحقيقاتي برنج رشت مطالعات بهنژادي از طريق تلاقي منجر به انتخاب و معرفي ارقام خزر گرديد . اين رقم داراي دانه هاي بلند بوده و عملكرد آن 7800 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
ارقام خزر و سفيد رود از ارقام پرمحصول برنج هستند و هم اكنون در سطحي حدود 60 هزار هكتار از شاليزارهاي گيلان كشت مي گردند .
222 : اين رقم در ايستگاه تحقيقات برنج رشت تهيه گرديده كه داراي طول دانه متوسط و عملكرد 8500 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
سنگر جو : دانه هاي اين رقم بلند بوده و داراي عملكرد 4200 كيلوگرم در هكتار مي باشد .
طارم : دانه هاي اين رقم كوتاه بوده و ميزان محصول آن 5000 كيلوگرم در هكتار است .
غريب : داراي دانه هاي كوتاه و عملكرد 4250 كيلوگرم در هكتار مي باشد . حسن سرا : دانه هاي اين رقم بلند بوده و ميزان محصول آن 3800 كيلوگرم در هكتار است .

فهرست مطالب :

مقدمه
تاريخچه برنج در جهان
واژه برنج
ارقام اصلاح شده برنج
شرايط اقليمي مناسب براي شاليزار
خاك شاليزار
اثرات اقتصادي مصرف كود در شاليزار
اثرات دوره تناوب در افزايش عملكرد برنج
پرورش رتون
تنوع كشت
روشهاي كاشت برنج در ايران و گيلان
شرايط انتخاب بذر
تهيه زمين
عمليات كاشت
عمليات داشت
عمليات برداشت